Skip to content

Hunger strike declaration in different languages

Juni 5, 2025
Keine Kommentare
Allgemein, Haft, Maja, Nicht kategorisiert, NoExtradition, prison, Prozess, Solidarität, Stellungnahmen, Ungarn

Italienisch/Italiano

Dichiarazione inizio sciopero della fame di Maja

Il mio nome è Maja. Quasi un anno fa sono – senza base legislativa – stat* estradat* in Ungheria. Da quel momento sono detenut* in isolamento permanente sotto condizioni disumane. Ieri, 4 giugno 2025, doveva essere presa una decisione sulla mia richiesta di cambiare la detenzione in arresti domiciliari. La decisione è stata rinviata. Le ultime richieste di cambiare la detenzione in arresti domiciliari sono state respinte. Non sono più dispost* a sopportare questa situazione intollerabile e ad aspettare le decisioni di un sistema giudiziario che negli ultimi mesi ha sistematicamente violato i miei diritti. Perciò oggi, il 5 giugno 2025, comincio uno sciopero della fame. Chiedo di essere traferit* in Germania, per poter tornare dalla mia famiglia e partecipare al processo in Ungheria da casa.

Le condizioni di arresto in Ungheria ormai per me sono insopportabili. La mia cella è stata videosorvegliata per tre mesi, giorno e notte. Fuori dalla mia cella per più di sette mesi ero costrett* a portare le manette, e in parte anche dentro, sia per far la spesa, durante le telefonate via skype e nelle visite. I funzionari del carcere ogni ora compiono controlli nella mia cella, anche di notte accendendo la luce. Devo sopportare controlli intimi, per i quali devo spogliarmi completamente. Le visite avevano luogo in stanze separate dove ero separat* dai miei famigliari, avvocati e rappresentanti ufficiali tramite un vetro divisorio. Dopo aver perquisito la cella i funzionari lasciano un completo caos. Per colpa delle condizioni edilizie non vedo abbastanza luce del giorno. Il cortile è minuscolo e consiste in cemento ricoperto da una rete. La temperatura dell’acqua della doccia non è regolabile. La mia cella è permanentemente infestata di cimici e scarafaggi. Non esiste un‘alimentazione fresca ed equilibrata.

In più mi trovo in condizioni individuale d‘isolamento permanente. Per quasi sei mesi non mi è stato possibile aver contatto con altri detenuti. Fino ad oggi mi è consentito di vedere o sentire persone per meno di un ora al giorno. L’intenzione di questo ritiro permanente dalla vita sociale e contatto umano è causare danni psichici e fisici. Perciò i principi del sistema penitenziario europee del Consiglio Europeo prevedono „un minimo di due ore di contatto umano sensato al giorno“. E perciò la „reclusione individuale permanente“, cioè la separazione di un detenuto per minimo 22 ore al giorno per più di 15 giorni, secondo le regole minime standard delle Nazioni Unite per il trattamento dei detenuti, le Regole Mandela, è visto come trattamento disumano o tortura.

Qui in Ungheria sono sepolt* viv* in una cella, e questa custodia cautelare può durare fino a tre anni. Per tutte queste ragioni non avrei mai dovute essere estradat* in Ungheria. La corte d‘appello di Berlino e la commissione speciale della polizia della Sassonia, la „Soko Linx“, hanno pianificato l’estradizione eludendo in piena coscienza i miei avvocati e la corte costituzionale federale tedesca.

Il 28 giugno, poco ore dopo la mia estradizione, la corte costituzionale federale decise che non avrei dovuto essere portat* in Ungheria. Il 6 febbraio del 2025 decise che l’estradizione non è stata legale. Da quel momento a nessuno dei responsabili è stato chiesto conto di quei fatti. Fino ad ora non ho ricevuto nessun tipo di risarcimento.

Con questo mio sciopero della fame vorrei richiamare l’attenzione sul fatto che non vengano estradate altre persone in Ungheria. L‘attenzione al momento dovrebbe riguardare soprattutto Zaid di Norimberga, il quale è minacciato fortemente di estradizione in Ungheria.

Mi dichiaro solidale con tutti/e gli/le antifascisti/e, che sono perseguiti dal processo di Budapest.

Englisch/English

Hunger strike declaration by Maja

My name is Maja. Almost a year ago, I was unlawfully extradited to Hungary. Since then I have been held here in inhumane prolonged solitary confinement. Yesterday, on 4 June 2025, a decision was to be made on my application to be transferred to house arrest. This decision was postponed. The last applications for transfer to house arrest were rejected. I am no longer prepared to endure this intolerable situation and wait for decisions from a justice system that has systematically violated my rights over the last few months. I am therefore starting a hunger strike today, 5 June 2025. I demand that I be transferred back to Germany, that I can return to my family and that I can take part in the trial in Hungary from home.

I can no longer endure the prison conditions in Hungary. My cell was under video surveillance 24/7 for over three months. I had to wear handcuffs outside my cell at all times for over seven months, sometimes even in my cell, whether I was shopping, making Skype calls or during visits.

The prison guards inspect my cell every hour, even at night, and they always switch on the lights. I have to endure intimate body searches, during which I have to undress completely. Visits took place in separate rooms, where I was separated from my family, lawyers and official representatives by a glass partition. During cell checks, the prison guards left a complete mess behind. The structural conditions prevent me from seeing enough daylight. The tiny courtyard is made of concrete and is spanned by a grid. The temperature of the shower water cannot be regulated. My cell is permanently infested with bedbugs and cockroaches. There is no adequate supply of balanced and fresh food.

I am also in prolonged solitary confinement. I had no contact with any other prisoners for almost six months. To this day, I see or hear other people for less than an hour a day. This permanent deprivation of human contact is deliberately intended to cause psychological and physical harm. That is why the European Prison Rules of the Council of Europe provide for ‘at least two hours of meaningful human contact per day’. That is why ‘prolonged solitary confinement’, the confinement of a prisoner for at least 22 hours a day for more than 15 days, is considered inhumane treatment or torture according to the United Nations‘ Nelson Mandela Rules. Here in Hungary I am buried alive in a prison cell and this pre-trial detention can last up to three years in Hungary.

I should never have been extradited to Hungary for these reasons. The Berlin Court of Appeal and the LINX special commission of the State Criminal Police of Saxony planned and carried out the extradition, deliberately bypassing my lawyers and the Federal Constitutional Court. On 28 June 2024, a few hours after my extradition, the Federal Constitutional Court ruled that I could not be extradited for the time being. On 6 February 2025, it ruled that my extradition was unlawful. Since then, none of those responsible have been held accountable. There has been no justice for me so far.

With my hunger strike, I also want to draw attention to the fact that no more people should be extradited to Hungary. Zaid from Nuremberg, who is acutely threatened with extradition to Hungary, is currently in particular need of this attention. I declare my solidarity with all anti-fascists who are being persecuted in the Budapest case.

Französisch/Français

Déclaration de grève de la faim de Maja

Mon nom est Maja. Il y a presque un an, j’ai été extradée de manière irrégulière vers la Hongrie. Depuis lors, je suis emprisonnée ici dans des conditions inhumaines d’isolement prolongé. Hier, le 4 juin 2025, la décision sur ma demande de placement en résidence surveillée devait être prise. Cette décision a été reportée. Les dernières demandes de placement en résidence surveillée ont été rejetées. Je ne suis plus disposée à rester dans cette situation intolérable et à attendre les décisions d’une justice qui, au cours des derniers mois, n’a cessé de violer systématiquement mes droits. En conséquence, je commence aujourd’hui, le 5 juin 2025, une grève de la faim. Je demande à être renvoyée en Allemagne, à pouvoir retrouver ma famille et à participer au procès en Hongrie depuis chez moi.

Je ne peux plus supporter les conditions de détention en Hongrie. Ma cellule a été placée sous vidéosurveillance permanente pendant plus de trois mois. J’ai dû porter des menottes en permanence à l’extérieur de ma cellule pendant plus de sept mois, parfois même à l’intérieur, que ce soit pour faire des courses, téléphoner via Skype ou recevoir une visite. Les gardiens de prison effectuent un contrôle visuel dans ma cellule une fois par heure, même la nuit, et allument toujours la lumière. Je dois subir des contrôles intimes qui m’obligent à me déshabiller complètement.. Les visites avaient lieu dans des pièces séparées, où j’étais séparée de ma famille, de mes avocats et de mes représentants officiels par une vitre. Lors des contrôles de cellule, les gardiens laissaient derrière eux un chaos complet. Les conditions de construction empêchent une exposition suffisante à la lumière du jour. La cour minuscule est en béton et recouverte d’un grillage. La température de l’eau de la douche ne peut pas être réglée. Ma cellule est constamment infestée de punaises de lit et de cafards. Il n’y a pas d’approvisionnement suffisant en nourriture équilibrée et fraîche.

Je suis également soumise à un isolement prolongé. Pendant près de six mois, aucun contact avec d’autres détenus n’a été possible. Aujourd’hui encore, je vois ou entends d’autres personnes moins d’une heure par jour. Cette privation durable de contact humain est destinée à provoquer des dommages psychologiques et physiques. C’est pourquoi les normes pénitentiaires européennes du Conseil de l’Europe prévoient au moins deux heures de contact humain significatif par jour. L’isolement prolongé — l’enfermement d’un détenu pendant au moins 22 heures par jour durant plus de 15 jours — est considéré comme un traitement inhumain ou une forme de torture selon les Règles Nelson Mandela des Nations unies. Ici, en Hongrie, je suis enterrée vivante dans une cellule de prison, et cette détention provisoire peut durer jusqu’à trois ans.

Pour ces raisons, je n’aurais jamais dû être extradé vers la Hongrie. La tribunal régional supérieur de Berlin et la commission spéciale « Linx » du l’office régional de police judiciaire de Saxe ont planifié cette extradition, contournant en toute intention mes avocats et la Cour constitutionnelle fédérale allemande. Le 28 juin 2024, quelques heures après mon extradition éclair, la Cour constitutionnelle fédérale a décidé que je ne pouvais pas être extradé pour le moment. Le 6 février 2025, elle a décidé que mon extradition était illégale. Depuis, aucun des responsables été tenu responsable de leurs actions. Jusqu’à présent, il n’y a pas eu de réparation pour moi.

Par ma grève de la faim, je veux aussi attirer l’attention sur le fait qu’aucune autre personne ne devrait être extradée vers la Hongrie. Actuellement, c’est surtout Zaid, de Nuremberg, qui a besoin de cette attention, car il est sérieusement menacé d’extradition vers la Hongrie. Je me déclare solidaire de toutes les personnes antifascistes poursuivies dans le cadre de la procédure de Budapest.

Ungarisch/Magyar

Maja éhségsztrájk nyilatkozata

A nevem Maja. Majdnem egy éve jogtalanul kiadtak Magyarországra. Azóta embertelen körülmények között tartanak fogva, folyamatosan magánzárkában. Tegnap, 2025. június 4-én döntésnek kellett volna születnie a házi őrizetbe helyezés iránti kérelmemről. A döntést elhalasztották. A korábbi házi őrizetbe helyezés iránti kérelmeket is elutasították. Nem vagyok hajlandó tovább elviselni ezt a tűrhetetlen helyzetet, és várni egy olyan igazságszolgáltatás döntésére, amely az elmúlt hónapokban szisztematikusan megsértette jogaimat. Ezért ma, 2025. június 5-én, éhségsztrájkba kezdek. Követelem, hogy szállítsanak vissza Németországba, hogy visszatérhessek a családomhoz, és hogy otthonról vehessek részt a magyarországi eljárásban.

Nem tudom tovább elviselni a magyarországi fogva tartási körülményeket. Cellámat több mint három hónapig éjjel-nappal videó megfigyelés alatt tartották. Több mint hét hónapig a cellámon kívül mindig bilincset kellett viselnem, részben a cellámban is, függetlenül attól, hogy  épp bevásároltam, Skype-on telefonáltam vagy látogatókat fogadtam. A tisztviselők óránként szemrevételezéssel ellenőrzik a cellámat, éjszaka is, és minden alkalommal felkapcsolják a villanyt.  Naponta  motozásnak vetnek alá, amelynek során teljesen meztelenre kell vetkőznöm. A látogatások elválasztott helyiségekben zajlottak, ahol egy válaszfal választott el a családtagjaimtól, ügyvédeimtől és hivatalos képviselőimtől. A cellák ellenőrzése során a tisztviselők teljes káoszt hagytak maguk után. Az építészeti adottságok miatt nem jut elég napfény a cellámba. A miniatűr udvar betonból van, és rács borítja. A zuhanyvíz hőmérséklete nem szabályozható. A cellámban állandóan poloskák és csótányok vannak. Nem biztosítanak elegendő, egészséges és friss élelmiszert.

Emellett folyamatosan magánzárkában vagyok. Majdnem hat hónapig nem volt kapcsolatom más foglyokkal. A mai napig kevesebb mint egy órát látok vagy hallok más embereket naponta. Ez a tartós emberi kapcsolatoktól való elzárás szándékosan okoz lelki és fizikai károkat. Ezért az Európa Tanács európai büntetés-végrehajtási alapelvei „naponta legalább két óra értelmes emberi kapcsolatot” írnak elő. Ezért a „hosszan tartó magánzárka”, azaz egy fogvatartott naponta legalább 22 órás elszigetelése , több mint 15 napon keresztül, az ENSZ Nelson Mandela-szabályai szerint embertelen bánásmódnak vagy kínzásnak minősül. Itt, Magyarországon, élve vagyok eltemetve egy börtöncellában, és ez az előzetes letartóztatás Magyarországon akár három évig is eltarthat.

Ezen okok miatt soha nem lett volna szabad kiadni engem  Magyarországnak. A berlini fellebbviteli bíróság és a szászországi LKA Sonderkomission  „Linx”  tervezte és hajtotta végre a kiadatásomat, szándékosan megkerülve ügyvédeimet és az Alkotmánybíróságot. 2024. június 28-án, néhány órával a villámgyors kiadatásom után, a Szövetségi Alkotmánybíróság úgy döntött, hogy egyelőre nem adhatnak ki. 2025. február 6-án úgy döntött, hogy kiadatásom jogellenes volt. Azóta ezért senkit nem vontak felelősségre. Én eddig semmilyen jóvátételt nem kaptam.

Ezzel az éhségsztrájkkal arra is fel szeretném hívni a figyelmet, hogy senkit sem szabad kiadni Magyarországnak. Erre a figyelemre  jelenleg különösen Zaidnak van szüksége, aki Nürnbergben él, és akit továbbra is a Magyarországra való kiadatás veszélye fenyeget. Szolidaritásomat fejezem ki minden antifasisztával, akit a budapesti perben üldöznek.

Griechisch/Ελληνικά

Δήλωση έναρξης απεργίας πείνας του Maja

Ονομάζομαι Μάγια [Maja]. Πριν περίπου έναν χρόνο, οι Γερμανικές Αρχές προχώρησαν παρανόμως στην έκδοσή μου στην Ουγγαρία. Έκτοτε βρίσκομαι προφυλακισμένο σε απάνθρωπες συνθήκες μακροχρόνιας απομόνωσης. Χθες, στις 4 Ιουλίου 2025, εκδικαζόταν το αίτημά μου για μεταφορά σε κατ’ οίκον περιορισμό. Η εκδίκαση του αιτήματος πήρε αναβολή. Τα προηγούμενα αιτήματά μου για μεταφορά σε κατ’ οίκον περιορισμό είχαν απορριφθεί. Δεν είμαι πλέον διατεθειμένο να παραμένω σε αυτή την αφόρητη κατάσταση και να περιμένω τις αποφάσεις μιας δικαιοσύνης, η οποία κατά τους τελευταίους μήνες δεν κάνει άλλο από το να παραβιάζει συστηματικά και κατ’ επανάληψη τα δικαιώματά μου. Ως εκ τούτου, δηλώνω πως ξεκινώ από σήμερα, 5 Ιουνίου, απεργία πείνας. Ζητώ τη μεταφορά μου στη Γερμανία, ώστε να επιστρέψω στην οικογένειά μου και να συμμετέχω από το σπίτι στη δίκη στην Ουγγαρία.

Μου είναι αδύνατο να υποφέρω άλλο τις συνθήκες κράτησής μου στην Ουγγαρία. Το κελί μου παρακολουθούνταν μέσω καμερών για τρεις μήνες σε εικοσιτετράωρη βάση. Για πάνω από επτά μήνες ήμουν αναγκασμένο να φορώ χειροπέδες όποτε έβγαινα από το κελί μου, και εν μέρει και μέσα στο κελί μου, ακόμα κι όταν ήθελα να αγοράσω κάτι, να κάνω μια συνομιλία μέσω skype ή όταν δεχόμουν επισκέψεις. Οι Αρχές τηρούν ένα πρωτόκολλο σύμφωνα με το οποίο γίνεται επιτόπιος έλεγχος στο κελί ανά μία ώρα, ακόμη και κατά τη διάρκεια της νύχτας, ανάβοντας κάθε φορά τα φώτα. Υφίσταμαι σωματικούς ελέγχους, κατά τους οποίους πρέπει να αφαιρώ όλα τα ρούχα μου. Οι επισκέψεις λάμβαναν χώρα σε ξεχωριστούς χώρους, όπου ανάμεσα σε μένα και τα μέλη της οικογένειάς μου, τους δικηγόρους μου και τους εκπροσώπους φορέων, υπήρχε πάντα διαχωριστικό πλέγμα. Μετά από κάθε έλεγχο οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι άφηναν το κελί μου σε κατάσταση πλήρους χάους. Η χωροταξία του κελιού μου καθιστά αδύνατο το να έχω επαρκές φως της μέρας. O μικροσκοπικός χώρος προαυλισμού είναι κατασκευασμένος από μπετόν και περιφράσσεται με πλέγμα. Η θερμοκρασία του ντους δεν μπορεί να ρυθμιστεί. Το κελί μου είναι μόνιμα γεμάτο κοριούς και κατσαρίδες. Δεν παρέχεται ισορροπημένη και φρέσκια τροφή.

Πέρα από τα παραπάνω, κρατούμαι σε συνθήκες μακροχρόνιας απομόνωσης. Για σχεδόν έξι μήνες δεν ήταν εφικτή η παραμικρή επαφή με άλλους κρατουμένους και άλλες κρατούμενες. Μέχρι και σήμερα δεν βλέπω ούτε ακούω άλλους ανθρώπους για περισσότερο από μία ώρα την ημέρα. Η μόνιμη στέρηση της ανθρώπινης επαφής προξενεί σκοπίμως ψυχικές και σωματικές βλάβες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον υπάρχει η πρόβλεψη στους Ευρωπαϊκούς Κανόνες του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Δικαιώματα των Φυλακισμένων για «τουλάχιστον δύο ώρες ουσιαστικής ανθρώπινης επαφής την ημέρα». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον η «μακροχρόνια απομόνωση», δηλαδή η απομόνωση του κρατουμένου για τουλάχιστον 22 ώρες την ημέρα για διάστημα μεγαλύτερο από 15 ημέρες, θεωρείται απάνθρωπη μεταχείριση ή βασανιστήριο σύμφωνα με τους πρότυπους ελάχιστους κανόνες των Ηνωμένων Εθνών για τη μεταχείριση των κρατουμένων (Κανόνες Νέλσον Μαντέλα). Εδώ στην Ουγγαρία είμαι θαμμένο ζωντανό μέσα σε ένα κελί φυλακής. Αυτή η προδικαστική κράτηση μπορεί να διαρκέσει έως και τρία χρόνια στην Ουγγαρία.

Για τους παραπάνω λόγους η έκδοσή μου στην Ουγγαρία δεν έπρεπε να είχε γίνει ποτέ. Το εφετείο του Βερολίνου και η ειδική επιτροπή «Linx» της Υπηρεσίας της Εγκληματολογικής Αστυνομίας [LKA] της Σαξονίας σχεδίασαν και πραγματοποίησαν την έκδοσή μου, παρακάμπτοντας σκοπίμως τους συνηγόρους μου και το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας. Στις 28 Ιουνίου 2024, λίγες ώρες μετά την έκδοση-αστραπή, το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας απεφάνθη πως προς το παρόν δεν είναι δυνατή η έκδοσή μου. Στις 6 Φεβρουαρίου 2025 έκρινε πως η έκδοσή μου είναι παράνομη. Έκτοτε, δεν έχει λογοδοτήσει κανένας από τους υπεύθυνους. Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει καμία επανόρθωση.

Με την απεργία πείνας μου, θα ήθελα επίσης να επιστήσω την προσοχή στο ότι δεν πρέπει να εκδοθούν άλλοι άνθρωποι στην Ουγγαρία. Ο Zaid από τη Νυρεμβέργη, ο οποίος απειλείται πολύ έντονα με έκδοση στην Ουγγαρία, έχει σήμερα ιδιαίτερη ανάγκη αυτής της προσοχής. Δηλώνω την αλληλεγγύη μου σε όλους τους αντιφασίστες και τις αντιφασίστριες που διώκονται στη δίκη της Βουδαπέστης.

Spanisch/Español

Declaración de huelga de hambre de Maja

Mi nombre es Maja. Hace casi un año que me extraditaron ilegalmente a Hungría. Desde entonces me tienen encarcelad@ bajo condiciones inhumanas y en aislamiento prolongado. Ayer, 4 de junio de 2025, debía tomarse una decisión sobre mi solicitud de traslado a arresto domiciliario. Esta decisión fue aplazada. Las últimas solicitudes de traslado a arresto domiciliario fueron rechazadas. Ya no estoy dispuest@ a soportar esta situación intolerable ni a esperar decisiones de un sistema judicial que ha violado sistemáticamente mis derechos en los últimos meses. Por eso hoy, el 5 de junio de 2025, coimienzo una huelga de hambre. Exijo que se me transfiera de vuelta a Alemania, que pueda regresar a mi familia y que pueda atender al juicio en Hungría desde mi casa.

Ya no puedo soportar las condiciones de detención en Hungría. Durante tres meses mi celda fue vigilada por vídeo. Durante siete meses siempre tuve que llevar esposas fuera de mi celda – y a veces también dentro de mi celda – sea para hacer las compras, para llamadas de Skype o durante las visitas. Los oficiales cada hora realizan una inspección visual de mi celda, también de noche, siempre encendiendo la luz. Tengo que soportar revisiones íntimas, para las cuales tengo que desvestirme completamente. Las visitas se llevaron a cabo en espacios separados donde me quedé separad@ de mis familiares, abogados y representantes oficiales por un virdrio separador. En las inspecciones de mi celda los oficiales siempre dejaron un caos total. Las condiciones estructurales impiden que yo vea suficiente luz del día. El patio diminuto es de puro concreto y tiene una reja encima. La temperatura de la ducha no puede ser regulada. Mi celda constantemente está infestada de chinches y cucarachas. No hay abastecimiento suficiente de comida equilibrada y fresca.

Además, me encuentro en confinamiento solitario. Durante casi seis meses no tenía ningún contacto con otr@s pres@s. Hasta el día de hoy veo o escucho a otras personas menos de una hora al día. Esta retención permanente de contacto humano tiene como objetivo causar daños mentales y físicos. Por eso las normas penitenciarias europeas del consejo de Europa prevén „un mínimo de 2 horas diarias de contacto humano apreciable“. Por eso el „aislamiento prolongado“, es decir el aislamiento de un preso por un mínimo de 22 horas diarias durante un período superior a 15 días consecutivos, según las Reglas Nelson Mandela de las Naciones Unidas se considera como tratamiento inhumano o tortura. Acá en Hungría estoy enterrad@ viv@ en una celda y en Hungría este tipo prisión preventiva puede durar hasta tres años.

Por todas estas razones nunca deberían haberme extraditado a Hungría. El tribunal de apelación de Berlín y la comisión especial „Linx“ de la oficina estatal de policía criminal (LKA) de Sajonia planificaron y realizaron la extradición y, con plena intención, eludieron mis abogados y el Tribunal Constitucional Federal de Alemania. El 28 de junio de 2024, pocas horas después de mi „extradición relámpago“, el Tribunal Constitucional Federal decidió que por el momento no se me pudiera extraditar. El 6 de febrero 2025 decidió que mi extradición fue ilegal. Desde entonces nadie de los responsables ha sido hecho responsable de sus acciones. No ha habido ninguna reparación para mí.

Con mi huelga de hambre quiero también llamar la atención para que no extradite a ninguna persona más a Hungría. Actualmente, el que más necesita esta atención, es Zaid de Nuremberg quien está amenazado muy gravemente de ser extraditado a Hungría. Declaro mi solidaridad con tod@s l@s antifascistas que están siendo perseguid@s en el contexto del juicio de Budapest.

Hunger strike declaration in different languages

Juni 5, 2025
Keine Kommentare
Allgemein, Haft, Maja, Nicht kategorisiert, NoExtradition, prison, Prozess, Solidarität, Stellungnahmen, Ungarn

Italienisch/Italiano

Dichiarazione inizio sciopero della fame di Maja

Il mio nome è Maja. Quasi un anno fa sono – senza base legislativa – stat* estradat* in Ungheria. Da quel momento sono detenut* in isolamento permanente sotto condizioni disumane. Ieri, 4 giugno 2025, doveva essere presa una decisione sulla mia richiesta di cambiare la detenzione in arresti domiciliari. La decisione è stata rinviata. Le ultime richieste di cambiare la detenzione in arresti domiciliari sono state respinte. Non sono più dispost* a sopportare questa situazione intollerabile e ad aspettare le decisioni di un sistema giudiziario che negli ultimi mesi ha sistematicamente violato i miei diritti. Perciò oggi, il 5 giugno 2025, comincio uno sciopero della fame. Chiedo di essere traferit* in Germania, per poter tornare dalla mia famiglia e partecipare al processo in Ungheria da casa.

Le condizioni di arresto in Ungheria ormai per me sono insopportabili. La mia cella è stata videosorvegliata per tre mesi, giorno e notte. Fuori dalla mia cella per più di sette mesi ero costrett* a portare le manette, e in parte anche dentro, sia per far la spesa, durante le telefonate via skype e nelle visite. I funzionari del carcere ogni ora compiono controlli nella mia cella, anche di notte accendendo la luce. Devo sopportare controlli intimi, per i quali devo spogliarmi completamente. Le visite avevano luogo in stanze separate dove ero separat* dai miei famigliari, avvocati e rappresentanti ufficiali tramite un vetro divisorio. Dopo aver perquisito la cella i funzionari lasciano un completo caos. Per colpa delle condizioni edilizie non vedo abbastanza luce del giorno. Il cortile è minuscolo e consiste in cemento ricoperto da una rete. La temperatura dell’acqua della doccia non è regolabile. La mia cella è permanentemente infestata di cimici e scarafaggi. Non esiste un‘alimentazione fresca ed equilibrata.

In più mi trovo in condizioni individuale d‘isolamento permanente. Per quasi sei mesi non mi è stato possibile aver contatto con altri detenuti. Fino ad oggi mi è consentito di vedere o sentire persone per meno di un ora al giorno. L’intenzione di questo ritiro permanente dalla vita sociale e contatto umano è causare danni psichici e fisici. Perciò i principi del sistema penitenziario europee del Consiglio Europeo prevedono „un minimo di due ore di contatto umano sensato al giorno“. E perciò la „reclusione individuale permanente“, cioè la separazione di un detenuto per minimo 22 ore al giorno per più di 15 giorni, secondo le regole minime standard delle Nazioni Unite per il trattamento dei detenuti, le Regole Mandela, è visto come trattamento disumano o tortura.

Qui in Ungheria sono sepolt* viv* in una cella, e questa custodia cautelare può durare fino a tre anni. Per tutte queste ragioni non avrei mai dovute essere estradat* in Ungheria. La corte d‘appello di Berlino e la commissione speciale della polizia della Sassonia, la „Soko Linx“, hanno pianificato l’estradizione eludendo in piena coscienza i miei avvocati e la corte costituzionale federale tedesca.

Il 28 giugno, poco ore dopo la mia estradizione, la corte costituzionale federale decise che non avrei dovuto essere portat* in Ungheria. Il 6 febbraio del 2025 decise che l’estradizione non è stata legale. Da quel momento a nessuno dei responsabili è stato chiesto conto di quei fatti. Fino ad ora non ho ricevuto nessun tipo di risarcimento.

Con questo mio sciopero della fame vorrei richiamare l’attenzione sul fatto che non vengano estradate altre persone in Ungheria. L‘attenzione al momento dovrebbe riguardare soprattutto Zaid di Norimberga, il quale è minacciato fortemente di estradizione in Ungheria.

Mi dichiaro solidale con tutti/e gli/le antifascisti/e, che sono perseguiti dal processo di Budapest.

Englisch/English

Hunger strike declaration by Maja

My name is Maja. Almost a year ago, I was unlawfully extradited to Hungary. Since then I have been held here in inhumane prolonged solitary confinement. Yesterday, on 4 June 2025, a decision was to be made on my application to be transferred to house arrest. This decision was postponed. The last applications for transfer to house arrest were rejected. I am no longer prepared to endure this intolerable situation and wait for decisions from a justice system that has systematically violated my rights over the last few months. I am therefore starting a hunger strike today, 5 June 2025. I demand that I be transferred back to Germany, that I can return to my family and that I can take part in the trial in Hungary from home.

I can no longer endure the prison conditions in Hungary. My cell was under video surveillance 24/7 for over three months. I had to wear handcuffs outside my cell at all times for over seven months, sometimes even in my cell, whether I was shopping, making Skype calls or during visits.

The prison guards inspect my cell every hour, even at night, and they always switch on the lights. I have to endure intimate body searches, during which I have to undress completely. Visits took place in separate rooms, where I was separated from my family, lawyers and official representatives by a glass partition. During cell checks, the prison guards left a complete mess behind. The structural conditions prevent me from seeing enough daylight. The tiny courtyard is made of concrete and is spanned by a grid. The temperature of the shower water cannot be regulated. My cell is permanently infested with bedbugs and cockroaches. There is no adequate supply of balanced and fresh food.

I am also in prolonged solitary confinement. I had no contact with any other prisoners for almost six months. To this day, I see or hear other people for less than an hour a day. This permanent deprivation of human contact is deliberately intended to cause psychological and physical harm. That is why the European Prison Rules of the Council of Europe provide for ‘at least two hours of meaningful human contact per day’. That is why ‘prolonged solitary confinement’, the confinement of a prisoner for at least 22 hours a day for more than 15 days, is considered inhumane treatment or torture according to the United Nations‘ Nelson Mandela Rules. Here in Hungary I am buried alive in a prison cell and this pre-trial detention can last up to three years in Hungary.

I should never have been extradited to Hungary for these reasons. The Berlin Court of Appeal and the LINX special commission of the State Criminal Police of Saxony planned and carried out the extradition, deliberately bypassing my lawyers and the Federal Constitutional Court. On 28 June 2024, a few hours after my extradition, the Federal Constitutional Court ruled that I could not be extradited for the time being. On 6 February 2025, it ruled that my extradition was unlawful. Since then, none of those responsible have been held accountable. There has been no justice for me so far.

With my hunger strike, I also want to draw attention to the fact that no more people should be extradited to Hungary. Zaid from Nuremberg, who is acutely threatened with extradition to Hungary, is currently in particular need of this attention. I declare my solidarity with all anti-fascists who are being persecuted in the Budapest case.

Französisch/Français

Déclaration de grève de la faim de Maja

Mon nom est Maja. Il y a presque un an, j’ai été extradée de manière irrégulière vers la Hongrie. Depuis lors, je suis emprisonnée ici dans des conditions inhumaines d’isolement prolongé. Hier, le 4 juin 2025, la décision sur ma demande de placement en résidence surveillée devait être prise. Cette décision a été reportée. Les dernières demandes de placement en résidence surveillée ont été rejetées. Je ne suis plus disposée à rester dans cette situation intolérable et à attendre les décisions d’une justice qui, au cours des derniers mois, n’a cessé de violer systématiquement mes droits. En conséquence, je commence aujourd’hui, le 5 juin 2025, une grève de la faim. Je demande à être renvoyée en Allemagne, à pouvoir retrouver ma famille et à participer au procès en Hongrie depuis chez moi.

Je ne peux plus supporter les conditions de détention en Hongrie. Ma cellule a été placée sous vidéosurveillance permanente pendant plus de trois mois. J’ai dû porter des menottes en permanence à l’extérieur de ma cellule pendant plus de sept mois, parfois même à l’intérieur, que ce soit pour faire des courses, téléphoner via Skype ou recevoir une visite. Les gardiens de prison effectuent un contrôle visuel dans ma cellule une fois par heure, même la nuit, et allument toujours la lumière. Je dois subir des contrôles intimes qui m’obligent à me déshabiller complètement.. Les visites avaient lieu dans des pièces séparées, où j’étais séparée de ma famille, de mes avocats et de mes représentants officiels par une vitre. Lors des contrôles de cellule, les gardiens laissaient derrière eux un chaos complet. Les conditions de construction empêchent une exposition suffisante à la lumière du jour. La cour minuscule est en béton et recouverte d’un grillage. La température de l’eau de la douche ne peut pas être réglée. Ma cellule est constamment infestée de punaises de lit et de cafards. Il n’y a pas d’approvisionnement suffisant en nourriture équilibrée et fraîche.

Je suis également soumise à un isolement prolongé. Pendant près de six mois, aucun contact avec d’autres détenus n’a été possible. Aujourd’hui encore, je vois ou entends d’autres personnes moins d’une heure par jour. Cette privation durable de contact humain est destinée à provoquer des dommages psychologiques et physiques. C’est pourquoi les normes pénitentiaires européennes du Conseil de l’Europe prévoient au moins deux heures de contact humain significatif par jour. L’isolement prolongé — l’enfermement d’un détenu pendant au moins 22 heures par jour durant plus de 15 jours — est considéré comme un traitement inhumain ou une forme de torture selon les Règles Nelson Mandela des Nations unies. Ici, en Hongrie, je suis enterrée vivante dans une cellule de prison, et cette détention provisoire peut durer jusqu’à trois ans.

Pour ces raisons, je n’aurais jamais dû être extradé vers la Hongrie. La tribunal régional supérieur de Berlin et la commission spéciale « Linx » du l’office régional de police judiciaire de Saxe ont planifié cette extradition, contournant en toute intention mes avocats et la Cour constitutionnelle fédérale allemande. Le 28 juin 2024, quelques heures après mon extradition éclair, la Cour constitutionnelle fédérale a décidé que je ne pouvais pas être extradé pour le moment. Le 6 février 2025, elle a décidé que mon extradition était illégale. Depuis, aucun des responsables été tenu responsable de leurs actions. Jusqu’à présent, il n’y a pas eu de réparation pour moi.

Par ma grève de la faim, je veux aussi attirer l’attention sur le fait qu’aucune autre personne ne devrait être extradée vers la Hongrie. Actuellement, c’est surtout Zaid, de Nuremberg, qui a besoin de cette attention, car il est sérieusement menacé d’extradition vers la Hongrie. Je me déclare solidaire de toutes les personnes antifascistes poursuivies dans le cadre de la procédure de Budapest.

Ungarisch/Magyar

Maja éhségsztrájk nyilatkozata

A nevem Maja. Majdnem egy éve jogtalanul kiadtak Magyarországra. Azóta embertelen körülmények között tartanak fogva, folyamatosan magánzárkában. Tegnap, 2025. június 4-én döntésnek kellett volna születnie a házi őrizetbe helyezés iránti kérelmemről. A döntést elhalasztották. A korábbi házi őrizetbe helyezés iránti kérelmeket is elutasították. Nem vagyok hajlandó tovább elviselni ezt a tűrhetetlen helyzetet, és várni egy olyan igazságszolgáltatás döntésére, amely az elmúlt hónapokban szisztematikusan megsértette jogaimat. Ezért ma, 2025. június 5-én, éhségsztrájkba kezdek. Követelem, hogy szállítsanak vissza Németországba, hogy visszatérhessek a családomhoz, és hogy otthonról vehessek részt a magyarországi eljárásban.

Nem tudom tovább elviselni a magyarországi fogva tartási körülményeket. Cellámat több mint három hónapig éjjel-nappal videó megfigyelés alatt tartották. Több mint hét hónapig a cellámon kívül mindig bilincset kellett viselnem, részben a cellámban is, függetlenül attól, hogy  épp bevásároltam, Skype-on telefonáltam vagy látogatókat fogadtam. A tisztviselők óránként szemrevételezéssel ellenőrzik a cellámat, éjszaka is, és minden alkalommal felkapcsolják a villanyt.  Naponta  motozásnak vetnek alá, amelynek során teljesen meztelenre kell vetkőznöm. A látogatások elválasztott helyiségekben zajlottak, ahol egy válaszfal választott el a családtagjaimtól, ügyvédeimtől és hivatalos képviselőimtől. A cellák ellenőrzése során a tisztviselők teljes káoszt hagytak maguk után. Az építészeti adottságok miatt nem jut elég napfény a cellámba. A miniatűr udvar betonból van, és rács borítja. A zuhanyvíz hőmérséklete nem szabályozható. A cellámban állandóan poloskák és csótányok vannak. Nem biztosítanak elegendő, egészséges és friss élelmiszert.

Emellett folyamatosan magánzárkában vagyok. Majdnem hat hónapig nem volt kapcsolatom más foglyokkal. A mai napig kevesebb mint egy órát látok vagy hallok más embereket naponta. Ez a tartós emberi kapcsolatoktól való elzárás szándékosan okoz lelki és fizikai károkat. Ezért az Európa Tanács európai büntetés-végrehajtási alapelvei „naponta legalább két óra értelmes emberi kapcsolatot” írnak elő. Ezért a „hosszan tartó magánzárka”, azaz egy fogvatartott naponta legalább 22 órás elszigetelése , több mint 15 napon keresztül, az ENSZ Nelson Mandela-szabályai szerint embertelen bánásmódnak vagy kínzásnak minősül. Itt, Magyarországon, élve vagyok eltemetve egy börtöncellában, és ez az előzetes letartóztatás Magyarországon akár három évig is eltarthat.

Ezen okok miatt soha nem lett volna szabad kiadni engem  Magyarországnak. A berlini fellebbviteli bíróság és a szászországi LKA Sonderkomission  „Linx”  tervezte és hajtotta végre a kiadatásomat, szándékosan megkerülve ügyvédeimet és az Alkotmánybíróságot. 2024. június 28-án, néhány órával a villámgyors kiadatásom után, a Szövetségi Alkotmánybíróság úgy döntött, hogy egyelőre nem adhatnak ki. 2025. február 6-án úgy döntött, hogy kiadatásom jogellenes volt. Azóta ezért senkit nem vontak felelősségre. Én eddig semmilyen jóvátételt nem kaptam.

Ezzel az éhségsztrájkkal arra is fel szeretném hívni a figyelmet, hogy senkit sem szabad kiadni Magyarországnak. Erre a figyelemre  jelenleg különösen Zaidnak van szüksége, aki Nürnbergben él, és akit továbbra is a Magyarországra való kiadatás veszélye fenyeget. Szolidaritásomat fejezem ki minden antifasisztával, akit a budapesti perben üldöznek.

Griechisch/Ελληνικά

Δήλωση έναρξης απεργίας πείνας του Maja

Ονομάζομαι Μάγια [Maja]. Πριν περίπου έναν χρόνο, οι Γερμανικές Αρχές προχώρησαν παρανόμως στην έκδοσή μου στην Ουγγαρία. Έκτοτε βρίσκομαι προφυλακισμένο σε απάνθρωπες συνθήκες μακροχρόνιας απομόνωσης. Χθες, στις 4 Ιουλίου 2025, εκδικαζόταν το αίτημά μου για μεταφορά σε κατ’ οίκον περιορισμό. Η εκδίκαση του αιτήματος πήρε αναβολή. Τα προηγούμενα αιτήματά μου για μεταφορά σε κατ’ οίκον περιορισμό είχαν απορριφθεί. Δεν είμαι πλέον διατεθειμένο να παραμένω σε αυτή την αφόρητη κατάσταση και να περιμένω τις αποφάσεις μιας δικαιοσύνης, η οποία κατά τους τελευταίους μήνες δεν κάνει άλλο από το να παραβιάζει συστηματικά και κατ’ επανάληψη τα δικαιώματά μου. Ως εκ τούτου, δηλώνω πως ξεκινώ από σήμερα, 5 Ιουνίου, απεργία πείνας. Ζητώ τη μεταφορά μου στη Γερμανία, ώστε να επιστρέψω στην οικογένειά μου και να συμμετέχω από το σπίτι στη δίκη στην Ουγγαρία.

Μου είναι αδύνατο να υποφέρω άλλο τις συνθήκες κράτησής μου στην Ουγγαρία. Το κελί μου παρακολουθούνταν μέσω καμερών για τρεις μήνες σε εικοσιτετράωρη βάση. Για πάνω από επτά μήνες ήμουν αναγκασμένο να φορώ χειροπέδες όποτε έβγαινα από το κελί μου, και εν μέρει και μέσα στο κελί μου, ακόμα κι όταν ήθελα να αγοράσω κάτι, να κάνω μια συνομιλία μέσω skype ή όταν δεχόμουν επισκέψεις. Οι Αρχές τηρούν ένα πρωτόκολλο σύμφωνα με το οποίο γίνεται επιτόπιος έλεγχος στο κελί ανά μία ώρα, ακόμη και κατά τη διάρκεια της νύχτας, ανάβοντας κάθε φορά τα φώτα. Υφίσταμαι σωματικούς ελέγχους, κατά τους οποίους πρέπει να αφαιρώ όλα τα ρούχα μου. Οι επισκέψεις λάμβαναν χώρα σε ξεχωριστούς χώρους, όπου ανάμεσα σε μένα και τα μέλη της οικογένειάς μου, τους δικηγόρους μου και τους εκπροσώπους φορέων, υπήρχε πάντα διαχωριστικό πλέγμα. Μετά από κάθε έλεγχο οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι άφηναν το κελί μου σε κατάσταση πλήρους χάους. Η χωροταξία του κελιού μου καθιστά αδύνατο το να έχω επαρκές φως της μέρας. O μικροσκοπικός χώρος προαυλισμού είναι κατασκευασμένος από μπετόν και περιφράσσεται με πλέγμα. Η θερμοκρασία του ντους δεν μπορεί να ρυθμιστεί. Το κελί μου είναι μόνιμα γεμάτο κοριούς και κατσαρίδες. Δεν παρέχεται ισορροπημένη και φρέσκια τροφή.

Πέρα από τα παραπάνω, κρατούμαι σε συνθήκες μακροχρόνιας απομόνωσης. Για σχεδόν έξι μήνες δεν ήταν εφικτή η παραμικρή επαφή με άλλους κρατουμένους και άλλες κρατούμενες. Μέχρι και σήμερα δεν βλέπω ούτε ακούω άλλους ανθρώπους για περισσότερο από μία ώρα την ημέρα. Η μόνιμη στέρηση της ανθρώπινης επαφής προξενεί σκοπίμως ψυχικές και σωματικές βλάβες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον υπάρχει η πρόβλεψη στους Ευρωπαϊκούς Κανόνες του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Δικαιώματα των Φυλακισμένων για «τουλάχιστον δύο ώρες ουσιαστικής ανθρώπινης επαφής την ημέρα». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον η «μακροχρόνια απομόνωση», δηλαδή η απομόνωση του κρατουμένου για τουλάχιστον 22 ώρες την ημέρα για διάστημα μεγαλύτερο από 15 ημέρες, θεωρείται απάνθρωπη μεταχείριση ή βασανιστήριο σύμφωνα με τους πρότυπους ελάχιστους κανόνες των Ηνωμένων Εθνών για τη μεταχείριση των κρατουμένων (Κανόνες Νέλσον Μαντέλα). Εδώ στην Ουγγαρία είμαι θαμμένο ζωντανό μέσα σε ένα κελί φυλακής. Αυτή η προδικαστική κράτηση μπορεί να διαρκέσει έως και τρία χρόνια στην Ουγγαρία.

Για τους παραπάνω λόγους η έκδοσή μου στην Ουγγαρία δεν έπρεπε να είχε γίνει ποτέ. Το εφετείο του Βερολίνου και η ειδική επιτροπή «Linx» της Υπηρεσίας της Εγκληματολογικής Αστυνομίας [LKA] της Σαξονίας σχεδίασαν και πραγματοποίησαν την έκδοσή μου, παρακάμπτοντας σκοπίμως τους συνηγόρους μου και το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας. Στις 28 Ιουνίου 2024, λίγες ώρες μετά την έκδοση-αστραπή, το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας απεφάνθη πως προς το παρόν δεν είναι δυνατή η έκδοσή μου. Στις 6 Φεβρουαρίου 2025 έκρινε πως η έκδοσή μου είναι παράνομη. Έκτοτε, δεν έχει λογοδοτήσει κανένας από τους υπεύθυνους. Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει καμία επανόρθωση.

Με την απεργία πείνας μου, θα ήθελα επίσης να επιστήσω την προσοχή στο ότι δεν πρέπει να εκδοθούν άλλοι άνθρωποι στην Ουγγαρία. Ο Zaid από τη Νυρεμβέργη, ο οποίος απειλείται πολύ έντονα με έκδοση στην Ουγγαρία, έχει σήμερα ιδιαίτερη ανάγκη αυτής της προσοχής. Δηλώνω την αλληλεγγύη μου σε όλους τους αντιφασίστες και τις αντιφασίστριες που διώκονται στη δίκη της Βουδαπέστης.

Spanisch/Español

Declaración de huelga de hambre de Maja

Mi nombre es Maja. Hace casi un año que me extraditaron ilegalmente a Hungría. Desde entonces me tienen encarcelad@ bajo condiciones inhumanas y en aislamiento prolongado. Ayer, 4 de junio de 2025, debía tomarse una decisión sobre mi solicitud de traslado a arresto domiciliario. Esta decisión fue aplazada. Las últimas solicitudes de traslado a arresto domiciliario fueron rechazadas. Ya no estoy dispuest@ a soportar esta situación intolerable ni a esperar decisiones de un sistema judicial que ha violado sistemáticamente mis derechos en los últimos meses. Por eso hoy, el 5 de junio de 2025, coimienzo una huelga de hambre. Exijo que se me transfiera de vuelta a Alemania, que pueda regresar a mi familia y que pueda atender al juicio en Hungría desde mi casa.

Ya no puedo soportar las condiciones de detención en Hungría. Durante tres meses mi celda fue vigilada por vídeo. Durante siete meses siempre tuve que llevar esposas fuera de mi celda – y a veces también dentro de mi celda – sea para hacer las compras, para llamadas de Skype o durante las visitas. Los oficiales cada hora realizan una inspección visual de mi celda, también de noche, siempre encendiendo la luz. Tengo que soportar revisiones íntimas, para las cuales tengo que desvestirme completamente. Las visitas se llevaron a cabo en espacios separados donde me quedé separad@ de mis familiares, abogados y representantes oficiales por un virdrio separador. En las inspecciones de mi celda los oficiales siempre dejaron un caos total. Las condiciones estructurales impiden que yo vea suficiente luz del día. El patio diminuto es de puro concreto y tiene una reja encima. La temperatura de la ducha no puede ser regulada. Mi celda constantemente está infestada de chinches y cucarachas. No hay abastecimiento suficiente de comida equilibrada y fresca.

Además, me encuentro en confinamiento solitario. Durante casi seis meses no tenía ningún contacto con otr@s pres@s. Hasta el día de hoy veo o escucho a otras personas menos de una hora al día. Esta retención permanente de contacto humano tiene como objetivo causar daños mentales y físicos. Por eso las normas penitenciarias europeas del consejo de Europa prevén „un mínimo de 2 horas diarias de contacto humano apreciable“. Por eso el „aislamiento prolongado“, es decir el aislamiento de un preso por un mínimo de 22 horas diarias durante un período superior a 15 días consecutivos, según las Reglas Nelson Mandela de las Naciones Unidas se considera como tratamiento inhumano o tortura. Acá en Hungría estoy enterrad@ viv@ en una celda y en Hungría este tipo prisión preventiva puede durar hasta tres años.

Por todas estas razones nunca deberían haberme extraditado a Hungría. El tribunal de apelación de Berlín y la comisión especial „Linx“ de la oficina estatal de policía criminal (LKA) de Sajonia planificaron y realizaron la extradición y, con plena intención, eludieron mis abogados y el Tribunal Constitucional Federal de Alemania. El 28 de junio de 2024, pocas horas después de mi „extradición relámpago“, el Tribunal Constitucional Federal decidió que por el momento no se me pudiera extraditar. El 6 de febrero 2025 decidió que mi extradición fue ilegal. Desde entonces nadie de los responsables ha sido hecho responsable de sus acciones. No ha habido ninguna reparación para mí.

Con mi huelga de hambre quiero también llamar la atención para que no extradite a ninguna persona más a Hungría. Actualmente, el que más necesita esta atención, es Zaid de Nuremberg quien está amenazado muy gravemente de ser extraditado a Hungría. Declaro mi solidaridad con tod@s l@s antifascistas que están siendo perseguid@s en el contexto del juicio de Budapest.